7.2.10

POR OUTRAS PALAVRAS






Ninguém disse que os dias eram nossos

Ninguém prometeu nada

Fui eu que julguei que podia arrancar sempre

mais uma madrugada
Ninguém disse que o riso nos pertence


Ninguém prometeu nada

Fui eu que julguei que podia arrancar sempre

mais uma gargalhada

e deixar-me devorar pelos sentidos

E rasgar-me do mais fundo que há em mim

Emaranhar-me no mundo

e morrer por ser preciso

Nunca por chegar ao fim (...)



Mafalda Veiga

6 comentários:

aapayés disse...

Que hermoso leerte querida amiga..

Un beso


Un abrazo
Saludos fraternos..

Que disfrutes la semana que comienza..

Por mi ausencias me disculpo..

Renatinha disse...

Boa escolha de texto maninha querida...saudades!!!!!!!!!!bjão

Cristina Lima disse...

Olá, querida poetisa!

Ninguém me avisou que um dia o poeta fica perdido pela falta de inspiração.

Ninguém me avisou que a lua nao tem luz própria, que é apenas um satélite...

Quando o poeta não consegue arrancar poesia de tudo o que o cerca, ele se desespera ou pode visitar alguns cantinhos como este aqui, para ter um pouco de inpiração.

Beijos de sua admiradora
Chris Amag

εїз ViViAn ★ Sbrussi /(",)\ disse...

(")>.(")>  
( ,,)( ,,)
ﻷﻣﻷﻷﻣﻷﻷﻣﻷﱞﻷﻣﻷﱞ Olá amiguinha(o)!!!

passei por aqui para ver as novis!

Nãσ đigαмσs "ηãσ", ηεм "ημηcα мαis"
  ηãσ đigαмσs "sεмρrε" σμ "jαмαis"
  đigαмσs, siмρlεsмεητε: "αiηđα"!
  Ąiηđα ησs vεrεмσs μм điα
  Ąiηđα ησs εηcσητrαrεмσs ηα εsτrαđα đα viđα


  Ąiηđα εηcσητrαrεмσs α ρσμsαđα,
  σ αfετσ αlмεjαđσ, α gμαriđα
  Ąiηđα ђαvεrά τεмρσ đε αмαr, sεм мεđσ,
  τσταlмεητε... iηfiηiταмεητε...
  Sεм τεr мεđσ đε ρεđir, đε iмρlσrαr, σμ cђσrαr


  Ąiηđα ђαvεrά τεмρσ, ραrα sεr fεliz ησvαмεητε
  Ąiηđα ђαvεrά τrisτεzα, αiηđα ђαvεrά sαμđαđε
  Ąiηđα ђαvεrά ρriмαvεrα, σ sσηђσ, α qμiмεrα


  Ąiηđα ђαvεrά αlεgriα, αρεsαr đαs cicατrizεs
  Ąiηđα ђαvεrά εsρεrαηçα, ρσrqμε α viđα αiηđα
  έ criαηçα... ε αмαηђã sεrά σμτrσ điα!


(autor desconhecido)

Uma ótima semaninha...
...................ღViViAn\\(^_^)// Sbrussi


εïз¯`*._εïз_.*´¯εïз_.*´¯εïз¯`*._εïз_.*´¯εïз_.*´¯εïз

Unknown disse...

Andrea!!
Saudade são bens de riqueza,
lotadinho de conquistas,
onde guardamos no cofre do coração,
pessoas queridas....

Volteii!!

Lindo poema moça. O mundo é nosso
Deus assim quis e esta é a nossa verdadeira riqueza, pena que não sabemos ser feliz...

Bjss meus
Livinha

Naty disse...

Carinho é o óleo que lubrifica as engrenagens da vida."
Bjs